Κύρια περιοχή των ερημιτών είναι τα Καρούλια, ένας άγονος, βραχώδης και απότομος τόπος, όπου υπάρχουν σπηλιές ερημιτών και καλύβες ασκητών. Η ονομασία οφείλεται σε μία τροχαλία (καρούλι), από όπου οι ασκητές κρεμούν ένα καλάθι για να βάλουν οι διερχόμενοι ψαράδες λίγο ψωμί μέσα σε αυτό και ότι άλλο έχουν, αφού αμειφθούν με τα εργόχειρα που τοποθετούν οι ερημίτες μέσα στο καλάθι.

Η κλίση του εδάφους είναι 90-95% και πάνω εκεί έχουν οι μοναχοί κτίσει 12 μικρές καλύβες. Σε μερικές κατεβαίνουν με αλυσίδες ή ξύλινες σκάλες, ενώ σε άλλες που είναι περισσότερο σπηλιές παρά καλύβες οδηγούνται από αόρατα μονοπάτια χαραγμένα πάνω στους απότομους βράχους. Για τη συλλογή χόρτων ή την παροχή νερού αναγκάζονται οι ερημίτες να αναρριχώνται με δυσχέρεια πάνω στους κρημνούς. Τρέφονται κυρίως με παξιμάδια, χόρτα, φραγκόσυκα και ξηρά τροφή. Κοιμούνται ελάχιστα, μελετούν πολύ και προσεύχονται συνεχώς. Η ομιλία τους σπανίζει. Το πρόσωπό τους έχει μία ιδιαίτερη λάμψη. Ακούν με προσοχή τον ανθρώπινο πόνο και δείχνουν συγκατάβαση σε αυτόν.